Vandaag in Guiping aangekomen. Vanochtend om 09.00 uur vertrokken uit het hotel in Nanning om de trein van 10.00 uur te halen. Voor een ritje van max. 10 minuten naar het station dus lekker op tijd. Best fijn voor een familie die altijd 1 minuut voor (of na) de afgesproken tijd arriveert. Na 15 minuten kwamen we er helaas achter dat de chauffeur onderweg was naar het verkeerde station. Het kwam goed, maar er kwam wat Chinezen koppen bij alle security checks en hollen met rammelende rolkoffers aan te pas. Een paar minuutjes voor vertrek zaten we op onze plekken. Pfoeh!

Vervolgens in een hypermoderne trein met 200 km per uur door de rijstvelden en groene heuvels van Guangxi geraasd. Met 1,5 uur waren we in Guiping. Het contrast was dus best wel groot toen we het nagelnieuwe station uitstapten en met een oude, gammele, luid toeterende stadsbus met nummer 666 (...) richting stad moesten. Peter vond het geweldig, ik besloot mezelf wat aanpassingstijd te gunnen *ahum* en Jasmijn vond het wel een avontuur.

Hotel bleek prima maar heeft wel wat bijzondere items in de laatjes en de minibar. We vragen ons af of de kamers ook per uur te huur zijn zeg maar... Omdat het wel heel keurig en schoon is, houden we het maar op Chinese gastvrijheid of een praktische uitvoering van de eenkindpolitiek.... Afijn. Daar kwamen we niet voor naar Guiping. We zijn hier omdat Guiping op Jasmijns paspoort staat!

Om 1500 uur stapten we het hotel uit voor een afspraak met onze gids toen er plotseling een Chinese vrouw naar voren stapte en Jasmijn een dikke omhelzing gaf. Huh?!? Jasmijn in shock? Viel gelukkig (!) reuze mee. Het bleek een nanny van het kindertehuis te zijn die Jasmijn als baby verzorgd heeft. Een lieve vrouw die ook de andere meisjes van onze adoptiegroep bleek te kennen en ook foto's op haar mobieltje had van eerdere bezoeken. Samen met haar en de gids zijn we naar het oude kindertehuis gewandeld. Heel relaxed en best gezellig. Bij het kindertehuis is niet veel meer te zien omdat het is verhuisd naar een nieuwbouwlocatie, maar toch fijn om daar even rond te kijken. Niet unheimisch, er speelden veel kindjes in de straat en we trokken natuurlijk weer een hoop bekijks. Stoere gastjes uit de buurt van een paar turven hoog die gekke bekken trokken en Gangnam style nadeden en giechelende kleine meisjes... Jasmijn leek het allemaal wel leuk en interessant te vinden en heeft ook zelf wat foto's gemaakt. Tijdens een plotselinge regenbui mochten we zelfs even bij de overburen schuilen. De (jonge) man die daar met zijn gezinnetje woont, woont daar al zijn hele leven en vertelde dat hij vroeger mocht spelen met de kinderen in het tehuis! Na een poosje met z'n allen te hebben rondgewandeld vonden we het wel welletjes. We waren hier immers helemaal niet op voorbereid voor vandaag en Jasmijn al helemaal niet! Daarom bij het hotel afscheid genomen en een nieuwe afspraak gemaakt voor morgen. Kunnen we dan nog wat vragen stellen en onze 'Arnhemse meisjes' geven... Een bezoek aan het nieuwe kindertehuis zit er dan toch niet in, hebben we vanavond gehoord. Misschien ook niet zo erg.

We hebben deze enerverende dag afgesloten met een echte lekkere Chinese maaltijd met thee (met hulp van de gids, anders hadden we waarschijnlijk aan de ganzen-ingwanden, varkenspoten, hersens of weet ik wat gezeten). Nu lekker slapen en alle indrukken verwerken.