Home sweet home!

We zijn weer thuis! Gistermorgen dobberden we nog met z'n allen in de golven van de Zuid Chinese zee, nu hangt de was alweer aan de lijn, hebben we een heerlijk broodje van Bakker Hilvers op en zijn de koffers weer uitgepakt. Zo snel kan het gaan!

We zijn blij dat we er weer zijn. Vannacht leek het er nog even op dat we noodgedwongen in Beijing moesten blijven omdat we onze overstap leken te gaan missen. Een vertraging vanaf Sanya, een lange rij bij de douane en Chinese ambtenaren op z'n aller ambteNAARST in Beijing stonden tussen ons en ons eigen bedje in, maar met een beetje doordouwen en een sprintje naar de gate voor 'Emsterdem' kwam het goed. De stewardess bij de deur van het vliegtuig begroette ons tenminste wel met een heerlijk 'goedenavond!' Leuke bijkomstigheid van deze vlucht: we vlogen met een gloednieuwe Airbus A380 (dubbeldekker) en vijf van ons hadden een upgrade naar de business class. De meiden lagen dus als prinsessen languit te slapen! Op Schiphol stonden beide opa's en oma's te wachten. Lekker om zo thuis te komen!

We hebben drie indrukwekkende weken achter de rug. Veel moois en ook minder moois gezien, geroken en beleefd in China. In ieder geval hebben Jasmijn, Fleur en Merel nu een beeld bij hun geboorteland, en daar ging het om! We zijn blij dat we deze reis samen met Erwin en Esther, Fleur en Merel hebben kunnen maken. Een ervaring om nooit te vergeten. En dan nu aan de slag met de vele fotoos. Wat zou de foto van het jaar worden? :-)

één na laatste dagje.. ( gastblog door Fleurrrrrrr)

Hallo Allemaal! Vandaag ga ik (Fleur) even een leuk "gastblogje" schrijven :)

HIEPERDEPIEP HOERA voor Erwin! vanochtend om half negen stonden we voor de deur. Inclusief ballonnen, toetertjes, en cadeaus. Luid zingend gingen we de kamer binnen en papa helemaal verrast. Nou dat is nog eens leuk wakkerworden. Papa's zakmes was afgepakt de vlucht van Guillin naar Yangshuo, echt heel zonde. Dus wat gaven Peter en Pauline? Een geweldig mooi nieuw mes. Haha, helaas dit keer maar met één mes erin maar alsnog. Na het ontbijt ( dit keer had ik een goed warm eitje gescoort ), werden we opgehaald door Forest onze gids. ( papa kreeg nog een cadeau van het resort. Een kaart met daarin een felicitaite in het Chinees, Engels en Russchisch.)

We moesten zo ongeveer een uurtje rijden naar Monkeyeiland. ( toen wij appart van Peter, Pauline en Jasmijn gingen, waren we ook naar een 'monkey key mountain' geweest... geen monkey te bekennen. We verwachtten er dus niet heel veel van ofzo) Toen we uitstapten waarschuwde Forest ons nog voor de lange rij die er kon staan. Soms moest je volgens haar soms wel 40min wachten. Forest kon gelijk doorlopen naar de kassa. We gingen met een kabelbaan naar boven. WIj met z'n 4tjes en PPJ+ gids. Toen we boven aan al door het poortje heen liepen zagen we al gelijk een aap. Er waren SUPER veel apen. Echt leuk. ( Beter dan die monkey key mountain dus ) We kregen van Forest niet heel veel de tijd om te kijken want we moesten verder naar een één of ander 'circus'. Het was knap hoor.. die aapjes die op fietsen rijden en zelfs een geit die over een hele smalle balk loopt. Toen moesten we weer snel door naar een blijkbaar grappig toneel stukje. Nou ik heb niet echt gelachen, maar al die chinezen lagen helemaal in een deuk. ( ik ben misschien toch wel echt meer Nederlander dan Chinees). Nou dat was het. We gingen weer naar beneden met de kabelbaan. Het was wel een beetje aan de korte kant, maar er waren wél apen, en daar gaat het om.

Op de heen weg kwamen we een warenhuis in de vorm van een pineapple tegen. Op de terugweg werden we daar afgezet. Op dringend verzoek van de 'dames'. Ik wist daar een nogal "skillse" powerbank te scoren in de vorm van een iPhone 6, en Pauline ook nog een armbandje met jade. Merel wilde nog graag voor de grap een paar hele hoge hakken passen. In China hebben mensen kleinere maat dus Merel vond zo haar maat. He-le-maal blij. Haha, oké eerlijk... het stond haar wel hoor :) Daarna liepen we terug naar het resort.

Omdat het natuurlijk Erwins verjaardag was/is. Trakteerde hij op een héérlijk avond eten. Voor de laatste keer Chinees. Peter en papa zochten wat mooie, levende, vissen en garnalen uit. Hopaaaa de pan in, en dan heb je hem op je bord liggen.. het was heerlijk. Jasmijn was helemaal weg van die vis. Toen we uitwaren gegeten, namen ze nog een borrel. Naast ons was er een groep Chinezen ook lekker aan de drank geweest... zoo die hadden volgensmij nét wat teveel op... Maar lachen man, gingen ze helemaal mee zingen met de muziek. ( Nogal vals maar alsnog ) Echt grappig. Op de terugweg naar het hotel kreeg papa zijn welverdiende Kokosnoot, mét rietje. Het smaakt beetje appart.. maar niet vies. Daarna lekker terug.

Nu sluit ik dit 'gastblog' af want ik ga lekker slapen ;) hier is het al kwart over elf s'avonds. Morgen nog even zwemmen in de zee.. en dan terug naar Nederland. Byeeee :)

Jeeejjj! Zwemmen in zee!

Hoe word je wakker op een Bounty eiland? Nou, gewoon je ogen open doen! Giseren waren we best wel moe dus zijn we op tijd gaan slapen. Vanmorgen waren we best vroeg wakker. We hadden zin om te ontbijten alleen was er bijna alleen maar chinees eten als ontbijt. gelukkig vonden we geroosterd brood, fruit, komkommer, tomaat en gebakken ei. Later vond Erwin ook nog yoghurt en cornflakes. In bijna elk restaurant hebben ze ook sinaasappelsap. Hier gelukkig ook. Er was alleen geen koffie. Daarom gingen papa en mama en Erwin en Esther na het ontbijt eerst koffie zetten op de kamer. Daarna gingen we zwemmen.

We gingen eerst naar het zwembad. Dat was heel raar want het water was heel warm. 20-26 graden! Daarna gingen we naar het strand. Het was heel leuk om in de zee te spelen. Er waren veel golven, sommige heel hoog en sommige flut. Het water was wel heel zout maar gelukkig ook lekker fris.

Na het strand gingen we toch nog even in het zwembad spelen met de bal. Er was ook een douche met lekker koud water. Ik had me wel goed ingesmeerd maar ik ben toch verbrand. Zelfs op mijn oogleden.

Vanavond gingen we met de taxi naar de stad om bij de Pizzahut te eten. Gelukkig geen Chinees! De ober snapte er niks van. Het duurde heel lang voor al het eten kwam. Na het eten gingen we teruglopen naar het hotel. Het was nog heel warm en druk. Ik had niet zo'n zin meer om te lopen.

Groetjes van Jasmijn (met een beetje hulp van mama)

Laatste halte: Sanya

We zijn goed aangekomen in Sanya op het tropische eiland Hainan. Palmbomen, strand, een resort aan zee EN een zwembad, rieten parasolletjes met ligbedden... Kortom alles erop en eraan. Dit was echt de droom van Jasmijn. China? Roots? Lekker boeiend, maar als er een wit strand met palmbomen is, wil ik erheen!

Opnieuw een zeer voorspoedige reis trouwens.Tot het eind van de straat van The Giggling Tree uitgezwaaid door 'Ushi', met de bus lekker via de snelweg in plaats van de provinciale weg vol hobbels, gaten en kamikazen, keurig op tijd ingecheckt, rustige vlucht en weer fijn ontvangen. Dit keer door Forest, onze gids op Sanya en haar zoontje Sunny die Engels moet oefenen. Forest deed haar naam eer aan en zette gelijk een paar bomen op over wat je hier allemaal kunt doen en hoe lang de mensen hier leven omdat dit het paradijs van China is, het Hawaii van Azië. Kortom: helemaal niets te klagen. Hoewel...

Hier en daar breekt er een spoortje verlangen naar huis door ons genietpantser. Bijvoorbeeld als je 1,5 uur moet wachten tot je kunt boarden en er 1,5 uur lang onafgebroken zo'n blikkerige Chinese omroepster in de microfoon staat te roeptoeteren. Stond ik maar bij AH denk je dan... Dames en heren attentie alstublieft: vandaag zijn de aardbeien in de bonus.. dat is tenminste nieuws waar we iets mee kunnen en wordt tenminste niet zo BELACHELIJK HARD TEGEN JE GESCHREEUWD! Echt, dat omroepen op vliegvelden, of waar dan ook, en ook die gidsen die rondlopen met een versterker en een vlaggetje, je wordt er gek van... Net als ALLE mensen die je iets willen verkopen. Geen ontkomen aan als je gezelschap bestaat uit twee meter Peter, Goudlokje, camera Piet, Jackie Kennedy en de mooiste meiden van China. HELLOOOOO! Joe want bamboeraft? Joe want neis skarf riel silk? Spesjal pleis for joe! NO TENK JOE!

Of als je na een dagje reizen in je hotel komt in een megatoeristisch oord en eten wilt bestellen, en NIEMAND Engels spreekt, zelfs geen gebarentaal (dat als je een gebaar van 'iets drinken' maakt, de serveerster je glazig aankijkt..). Dan zijn we in The Giggling Tree toch wel VET verwend dar ze allemaal enorm hun best deden met Engels, zelfs in Ushi stijl....Overigens is wel alles wel in het Russisch vertaald. Dat wordt smullen deze week....

Laatste klaagpuntje: als het dan toch lukt om iets Chinees te bestellen wat ook nog te eten is, (dus iets wat geen obscure lichaamsdelen, slijmerige weekdieren of stinkende ingrediënten bevat) is dat fijn, maar dat wil niet zeggen dat je er ook ZIN in hebt... Stiekem zitten we af en toe te watertanden bij het idee van andijviestamppot, bloemkool (Jasmijn), bitterballen en BROOD VAN BAKKER HILVERS!

Okee, dat was een stukkie klaagmuur... Het is ook tijd om te slapen. Morgen weer fruitig op, dan gaan we hier natuurlijk al het moois bekijken! Het wordt prachtig zonnig en warm weer dus we kunnen gelijk fijn aan onze 'tan' werken. Er is hier trouwens geen typhoon te bekennen voor wie het nieuws volgt. Dat is in een ander deel van China en het is een groot land hebben we vanuit het vliegtuig gezien. Maar als we onze reis andersom hadden gedaan hadden Erwin en Esther en de meiden nu in die omgeving gezeten en dus hele natte voeten gehad... Dan kun je maar beter natte voeten hebben van het zwembad of pootjebaden...Dus we klagen toch maar niet! Nou nog een ding dan.... Als je dan op je balkon zit s avonds, wat zou er dan lekkerder zijn dan een glaasje koude witte wijn. Rood zou ook mogen! Maar wijn is hier echt niet te betalen! Lijkt Zweden wel! Dus Zutphen: die Chinees.. mwah, maar een wijntje...?

Laatste dag Yangshuo

Het is ongelofelijk dat deze week in The Giggling Tree alweer om is. Vandaag worden we om 12.00 uur opgehaald voor een rit naar het vliegveld van Guilin, waar we het vliegtuig pakken naar Hainan voor de laatste paar dagen bountystrand. Niet dat we nog zon nodig hebben... De snelle bruiners onder ons zijn al poepiebruin en de rest loopt met rode randen die beter uit de zon kunnen blijven, maar we hebben er zin in!

Gisteren nog een leuke laatste dag ervan gemaakt. Behalve voor Peter die zich helaas nog steeds niet fit voelt. Vervelend met deze hitte, die je soms ook wel echt je adem beneemt. Hij deed het dus maar kalm aan. Jasmijn, Merel en Fleur hadden het ook begrepen. Hun eis: er wordt niet meer bewogen tenzij het in het zwembad is! Gelijk hadden ze. 'S middags nog wel even een cursusje waaiers schilderen meegepakt, omdat er anders wel heel weinig Chinees aan deze vakantie is.

Erwin, Eshter en ik waren vastbesloten om 'nu het nog kan' wat 'lokaal China' op te snuiven, dus voor het laatst een paar fietsjes gehuurd. Een mooie tocht, af en toe een beetje off the road...Bijkomend op een terrasje direct besprongen door Chinezen die ons een tochtje met een bamboevlot probeerden te verkopen. Helaas, wij komen uit Nederland. Wij fietsen (al is de gevoelstemperatuur inmiddels 50 graden...). Kortom: bekaf terug en nog een paar extra rooie randen erbij. Maar.. wel weer een mooie tocht.

Gisteravond deze week in stijl afgesloten met een bezoek aan de wereldberoemde outdoor lichtshow met verlichte karstbergen als decor. De show was mooi (ook al begrepen we geen bal van het verhaal), maar mensen kijken en dan vooral het commentaar van onze Chinezen op het soms rare gedrag van de 4000 andere Chinezen op de tribune (rochelen, alles onscherp filmen en ondertussen vergeten te genieten van de echte show, halverwege alvast massaal vertrekken) was onbetaalbaar. De Muppets hadden twee commentatoren, wij drie! Ze zijn toch echt Hollanders hoor! Geen twijfel mogelijk!

Nummer 3 en nummer 4

Je ontkomt er bijna niet aan met zulke hoge temperaturen, ander eten en veel zwemmen... Esther en Peter weten er alles van wat dat met je buik doet, en sinds vannacht Jasmijn en ik ook. Natuurlijk hardstikke vervelend als er buiten zoveel te beleven, te zien en te zwemmen valt, toch blijven we vandaag maar een beetje in de buurt van onze kamer met airco en wc. Jasmijn ligt nu lekker te dutten, ik rommel wat rond op de kamer, een blogje schrijven moet immers ook gebeuren!

Ondanks deze ongemakken vieren we hier heerlijk vakantie. Misschien wat meer in/rond het guesthouse dan we vooraf bedacht hadden, maar bij deze temperaturen en hoge luchtvochtigheid is het echt geen straf om lekker in de schaduw met een boek en een zwembad binnen handbereik te relaxen. Ook hier in The Giggling Tree valt al zoveel te zien! Het is een komen en gaan van gasten, waaronder heel veel adoptiegezinnen, maar ook verrassend veel Chineze gezinnen. Omdat je allemaal de gezellige binnenplaats deelt, raak je makkelijk in gesprek. Zo kreeg Peter in no time een kleine chineze baby op schoot en kregen we van vier meiden (2x2 zussen) die een vergelijkbare reis heben gemaakt als wij, fruit aangeboden dat een van hen had meegekregen van haar pleeggezin dat ze hadden bezocht. 8 kilo drakenogen (een soort lychees)! Die kun je inderdaad maar beter uitdelen. Jasmijn had ook zoiets kado gekregen van haar nanny en er viel gewoon niet tegenop te eten! Grappig hoe de verhalen en ervaringen soms overeenkomen.

Omdat Peter gisteren nog niet helemaal in orde was zijn we met de rest op de fiets naar Yangshuo gegaan om te winkelen. Peter vond het geloof ik geen straf dat hij niet meekon. Gezellig op de fiets naast Jasmijn dwars door China! We waren het erover eens dat dat toch wel heel iets anders is dan de dijk en de Meentsestraat. Wat is het hier mooi maar ook wat een drukte in het verkeer! Toch hebben we nog geen aanrijding gezien (gelukkig). Zwaar bezweet weer terug in The Giggling Tree, bikini aan, zwemmen en door met relaxen. Een heerlijk dagje!

Om toch een beetje in het diarreethema te blijven: Erwin, Esther, Fleur, Merel en Peter zijn op dit moment naar een grot (lekker koel!) waar je ook een modderbad kunt nemen. We hebben er foto's van gezien. De associatie met wat lichamelijke ongemakken is iets te snel snel gemaakt. Het kan niet anders dan een shit-uitje worden :-) Ze hebben beloofd wat bagger mee terug te nemen. Joepie. Daar ontbrak het nog aan ;-)

Ondertussen vliegt de tijd hier om. Morgen is alweer de echte laatste dag hier, en we willen nog zoveel! Naar het openluchttheater in de avond, naar de Moonhill (Karstberg met gat...), we moeten nog een uitje met een bamboevlot inhalen... Of het allemaal gaat lukken is de vraag... Zondag vliegen we al naar de bestemming waar de meiden zich het meest op verheugen: Bounty (of Bueno) eiland Hainan...

Natuurlijk wordt er druk gefotografeerd en gefilmd. Bij onze jaarlijkse foto van het jaar wedstrijd (welke foto mag op het voorblad van het fotoboek) hebben Peter en ik geduchte concurrentie gekregen van Erwin. Die gaat zelfs om zes uur zijn nest uit om de mooie ochtendnevel op de karstbergen vast te leggen! Ja hoor eens! Een ding is zeker: de omgeving is hier echt prachtig. Af en toe moet ik even in m'n arm knijpen, fiets ik hier echt door deze mooie natuur? in CHINA?

Yangshuo deel 3

We zitten hier nog even lekker te hangen op de binnenplaats van The Giggling Tree. Net een lekkere maaltijd en een paar potjes Boonanza en Uno achter de rug. De meiden liggen in bed en Peter trouwens ook, want die heeft het stokje van Esther overgenomen en had vandaag behoorlijk last van de spijsvertering. Een dagje op thee en witte lijst dan maar. Toch een gelukje dat ze dat allebei in China in overvloed hebben, maar je wordt er natuurlijk wel een beetje gammel van. Hopelijk is morgen iedereen weer in orde, dan kunnen we weer met zijn allen op pad (hoewel Fleur, Merel en Jasmijn alle dagen bij het zwembad ook prima zouden vinden....).

Vanwege de hitte en de instabiele darmen was er niet te veel animo in de groep om vandaag op pad te gaan. Erwin en ik dachten dan maar 'even' een stuk te gaan fietsen. Lekker met zo'n windje erbij. Dat 'even' werd een fietstocht van vijf uur, omdat de route best moeilijk te vinden was (dat we de kaart kwijtraakten hielp ook niet mee :-)) en omdat we om de haverklap wilden stoppen om een mooie foto te maken.

Maar... het was wel de moeite waard! Wat een mooi landschap en wat een gave kleine dorpjes! Je kijkt hier echt je ogen uit! Hele oude (en kromme) opaatjes en omaatjes en schattige kleine chineesjes (waar we toch al een zwak voor hebben). Na heel veel verkeerd fietsen en tussendoor een noodlesoepie met obscuur kleurtje (dezelfde als de vijver naast het restaurantje) vonden we uiteindelijk toch nog de pont naar de overkant van de rivier, waar een klein stadje was met een markt. Helaas voor Erwin geen markt met levend vee waar hij de foto van het jaar wil maken, maar gewoon een markt met dezelfde waaiers, kleedjes, shawltjes en chineze strohoeden als in elke stad. Van die hoeden toch maar twee stuks gekocht, want slecht voorbereid op pad (we gingen immers maar even) en dus dik verbrand...

Bij thuiskomst ging het met Esther in ieder geval weer iets beter, Peter blijft nog liever even dicht bij het toilet in de buurt en de meiden zijn inmiddels minstens drie tinten donkerder verkleurd. Die hebben hier heerlijk vakantie! Wat ook meehelpt is dat het echt leuk is hier. We liggen in een deuk om een van de chineze medewerksters hier, die we Ushi hebben genoemd. Ontzettend vrolijk en behulpzaam, maar met een heerlijk vet chinees ccent en een grappige manier van platen (...). Echt gezellig!

Yangshuo deel 2

De tweede dag in The Giggling Tree... Heerlijk vakantie vieren hier! Eerst maar eens uitslapen, lekker ontbijten en wat vage plannen maken. De jongste meiden willen natuurlijk zwemmen, maar als we de weervoorspelling mogen geloven, wordt dat sowieso een verplicht programma voor elke dag dus daar hoeven we geen dagvullend programma van te maken. De werkelijke temperatuur voor morgen staat bijvoorbeeld op 35 graden, maar de gevoelstemperatuur op ...44 en de dagen erna niet veel anders. Kortom: zwemmen wordt verplichte kost.

De meiden toch omgepraat en na wat geregel door Erwin allemaal een fiets. Twee tandems en drie losse fietsen. Het doel: een lekkere fietstocht van 2 uur maken langs de rivier, dan op een bamboevlot 1,5 uur terugvaren en dan het laatste stukje weer naar huis. De route kunnen we volgen aan de hand van een fotoboekje. Perfect plan, helaas niet helemaal gelukt. Het fietsen op zich was heerlijk, maar toch ergens een cruciale kruising gemist en Esther is al een paar dagen niet helemaal in orde. En als je dan te lang stil staat hoef je niet eens ziek te zijn om je beroerd te voelen. We besluiten om maar terug te gaan de boeking van de vlotten naar een andere dag te verplaatsen. Dan kan Esther lekker uitzieken, de meiden gaan juichend richting zwembad, ik ga van ellende maar even een wasje regelen (als er dan helemaal niets anders overblijft, is daar altijd nog de was...) en lees zowaar een boek uit en natuurlijk lekker lunchen. 's Middags doen Peter en Erwin nog een tweede poging met de fiets.... Off the road heeft een heel nieuwe betekenis gekregen... Kortom: een middagje met voor elk wat wils achter de rug die we hebben afgesloten met een heerlijke maaltijd onder de bomen!

Slaap lekker!